“In de Gasterij eet je gewoon wat de pot schaft.”
Het zal je maar gebeuren… Theo Slegers kreeg een buikaneurysma en een hersenbloeding. Hij lag op de intensive care in het Anna Ziekenhuis en daarna ging hij revalideren bij Anna Heuvel, vlakbij zijn huis in Geldrop. Best een moeilijke situatie, want Theo’s vrouw Gerda had moeite om voor Theo te zorgen. Ze kon niet meer zelf elke dag koken. Gelukkig stond er ineens een oude bekende van Theo aan het bed: Gerard Slegers, destijds de kok van de Gasterij in Anna Heuvel. “Kom lekker hier eten”, zei hij. En dat deden Theo en Gerda maar wat graag.
Theo en Gerard kenden elkaar uit het ziekenhuis. Theo werkte namelijk bijna 40 jaar in het Anna, waarvan de laatste 25 jaar in het magazijn. “Ik heb mijn werk altijd met heel veel plezier gedaan. Ik hou van contact met mensen.” Mede daardoor leek de Gasterij een heel goed idee. Maar het restaurant was op dat moment nog niet geopend voor niet-bewoners. Gelukkig was dat snel geregeld. Theo en Gerda mochten aanschuiven voor de dagelijkse pot.
Af en toe eten in de Gasterij werd al snel vier keer per week aanschuiven. Theo: “Een keer in de week moest ik dan naar het kantoortje en dan kocht ik bonnen voor de hele week. Het was altijd heel gezellig, met bewoners en later ook met mensen van buitenaf. We hadden een vast groepje. Je maakte een praatje met iedereen. Niks chiques hoor. Goed en gezond. In de Gasterij eet je gewoon wat de pot schaft.”
Soms maakte Gerard wel iets bijzonders, vertelt Gerda: “Als Theo jarig is bijvoorbeeld. Dan zei ik tegen Gerard: de kinderen komen ook. Dan maakte hij er iets speciaals van. En met de kerst krijgen we ook altijd een heerlijk menu.” Vroeger haalde Gerda het eten ook op om thuis te eten. “Je hoefde maar te bellen dat je eraan kwam en dan stond alles keurig klaar in bakjes. Ze kwamen het eten zelfs thuis brengen als je een keer ziek was.”
